Ook al komt het woord A12 maar één keer voor in het liedje, het speelt zich wel helemaal af aan die A12. Ik vind het lastig om te vertellen waar dit nummer over gaat omdat het over een gebeurtenis gaat die één op één zo gebeurd is. Het gaat over een schoolfeest dat in een fort aan de A12 gehouden werd en waar ik niet zo gelukkig was. Ik ging toen een rondje lopen en zag dat je zo de A12 op kon lopen. Ik ben toen aan de vluchtstrook gaan zitten en ben naar de auto’s wezen kijken. Weg van alle drukte en weg van alle mensen.

de mensen, het donker en het licht
de weg, ik weet niet waar hij lag
maar niet in zicht

Het was er echt heel donker, alleen in de kelder van de bunker was er licht, verder was het hele terrein pikkedonker en je verdwaalde waar je bij stond. De volgende ochtend dacht ik, daar moet ik toch een nummer over schrijven en dat heb ik toen in één ruk geschreven. Het is na al die tijd nog steeds een van mijn meest dierbare nummers. Als ik het nu speel, ook al is het twee jaar geleden en is die toestand niet meer zoals het toen was, raakt het me nog steeds. Bij andere nummers heb ik dat wel van me afgeschud maar bij dit nummer blijft het. Ik herinner me dan de gemoedstoestand waar ik toen in was en heb dat wel vaker, dat de emoties waarin ik nummers schrijf, me soms twee dagen onafgebroken dat nummer spelen kosten als een soort van therapeutische verwerking. Het was zo emotioneel omdat ik heel erg verliefd was op iemand die op jongens viel. Dat is me in m’n leven al ettelijke malen overkomen en ik weet niet precies hoe dat komt, een soort van afwijking of zo.

Die jongen was ook op dat feest en ik was een beetje dronken en ben toen naar hem toegegaan en heb hem dat verteld. Ook al wist ik dat hij op jongens viel, ik moest het hem toch zeggen. Ik wist natuurlijk wel wel dat het zo zou lopen, dat het niks zou worden, maar het moest er toch uit. Ik had natuurlijk de hoop dat hij zou zeggen ’nou ok, ik ben dan wel homo maar voor jou maak ik een uitzondering…’ Maar ja, dat gebeurt nooit.

Dat doe ik wel vaker, dat als ik intense vriendschappen heb, ik daar nummers over schrijf. Dit liedje is heel persoonlijk over één iemand en ik probeer m’n nummers altijd wel iets universeels mee te geven maar in dit geval lukte dat niet en heb ik het eigenlijk ook niet willen proberen.

Die nacht zijn we allebei naar huis gegaan en hij was een beetje in paniek en reageerde niet op mijn berichtjes en toen ben ik in een t-shirt, dat ik nog van hem had, gaan slapen. Toen ik wakker werd dacht ik: wat er ook gebeurt, ik draag hem wel altijd met me mee.

en toen ik wakker werd droeg ik je kleren
en je naam
en ik weet niet waar je bent
of zelfs wanneer je bent gegaan