Het was ergens midden in de nacht dat dit liedje ontstond. Ik had een vriendin die een relatie had met iemand die al gebonden was. En dat ging allemaal heel erg moeizaam. Hij zag haar niet voor wie ze was en toen die relatie over was zag je haar helemaal weer opbloeien. En daar heb ik over geschreven; dat ze weer met beide benen op de grond was komen te staan. De boodschap van het liedje is, dat je weer op aarde terugkomt en sterker bent dan voorheen. In het begin kan verliefd zijn heel positief zijn, maar als het later niet meer werkt is het niet erg dat je even aan het zweven was.

Ik denk dat iedereen het wel eens heeft meegemaakt, en ik ook, dat je iemand in je leven toeliet die je aan het wankelen bracht, waardoor je je balans verloor.

Look to the door there where you stood before
Let my head down for way too long
Waited for someone  to come and save my soul
thinking that could be you, oh was I wrong

Het is als nuchtere Friezin makkelijk te zeggen,  maar het is natuurlijk hartstikke moeilijk. Het gaat toch over emoties en gevoelens, maar daarom is het wel leuk om erover te schrijven en in ieder geval net te doen alsof we dat advies dan ook opvolgen. Daar zijn liedjes ook voor: dat je daarin een soort van boodschap voor anderen, of onderliggende boodschap voor jezelf, kunt leggen. Want het voor een ander zeggen is altijd wel makkelijk, maar zoiets voor jezelf onder ogen zien is toch moeilijker.

Het was die nacht een vlaag van inspiratie, waarin je een soort van tijdspanne hebt waarin het naar je toe komt. Je hoeft er bijna niets aan te doen, je staat heel erg open en dan komen de woorden vanzelf. Het is veel lastiger als je inspiratie hebt en het komt niet af en je moet later terug naar dat gevoel. En met dit liedje kwam het in één keer. Dat zijn wel de fijnste ervaringen, want dan is het allemaal in één emotie, in één gevoel ontstaan, en dan klopt het voor mijn gevoel helemaal.

It’s the killing kind
the one you can’t forget
I was a fool to let you hurt me this bad
but I can’t say, I can’t say it got me down
Cause birds still sing and
I still stand on the ground

Dit zegt het eigenlijk wel. Ik ben ok, ik sta met m’n benen op de grond en hoor de vogeltjes fluiten. En dat is er altijd, de natuur. Wat er ook gebeurt, de natuur blijft en daar kan ik altijd weer naar terugkeren.  Die natuur gaat gewoon zijn gang en dan ben je weer even op jezelf, alleen.

Natuurelementen komen vaak terug in mijn liedjes, wind, water, maar het is niet persé dat ik er inspiratie uit put. Meestal komt het terug als ik aan het schrijven ben, want het zijn mooie metaforen om te gebruiken, maar dat gaat toch heel onbewust. En het is niet zo dat ik een boom zie en denk wat-een-mooooie-boom…daar ga ik over schrijven!

De metafoor in het liedje, is dat we ons door mensen of gebeurtenissen laten afleiden van wie je eigenlijk bent, en als ik in de natuur aan het wandelen ben met mijn hond heb ik geen enkele afleiding en sta ik stevig op de grond.