Ik had een paar jaar geleden een blog, Dreamsociety, met allerlei plaatjes, animaties en rare verhaaltjes bij foto’s, en bij één van de animaties had ik een gedicht geschreven wat er in één keer uitvloeide. Het was een briefje aan mezelf, met vriendelijke groeten uit het onderbewustzijn.

En die tekst, daar dacht ik van, dat is mijn manifest! Zowel als mens, artiest en als kunstenmaker. Ik gebruikte het als manifesto voor mijn afstudeerproject aan de Willem de Kooning Academie. De helft ervan is het eerste couplet van Animal Spirit.

Een paar jaar later speelde ik wat op mijn harmonium, ik zat er ook wat bij te miauwen. Sommige mensen zingen tralala maar ik miauw graag melodietjes.

Meestal als ik liedjes schrijf neem ik schetsen op, tegenwoordig met mijn iPhone, vroeger op mijn minidisc.  Soms vloeien ze er in één keer uit of soms heb ik het gevoel dat ze al bestaan en ik ze moet terugvinden, maar Animal Spirit was een soort puzzeltje: het melodietje dat ik zong bleek metrisch precies te kloppen met mijn manifesto.

Ik heb altijd kleine zwarte boekjes bij me waar ik allerlei ideetjes, tekeningetjes en stukjes tekst in schrijf. Sommige zinnetjes komen steeds weer terug; een collectie oneliners en puzzelstukjes, fragmentjes die nog op zoek zijn naar hun plek.

One by one the elements unfold

Die kwam wel honderd keer voorbij, dit zinnetje heb ik in zoveel liedjes proberen te passen maar iedere keer was het, ’ga weg, jij hoort hier niet’. Maar nu was het precies het missende element, en het tweede couplet was dan ook snel geschreven.

Merciless awakening oracle

Lead me into your realm of lucid riddles
And my animal spirit

Het is mijn favoriete liedje omdat het alles zegt wat ik in een liedje wil zeggen. Of eigenlijk: alles wat ik tegen mezelf wil zeggen, vooral op momenten dat ik aan dingen twijfel. Het is een liedje over mijn verhouding met en tot het universum, en over hoe ik mijn leven leid. Het spel is het uitvogelen van het spel, en ik heb een joviale zeeman in mijn hart die altijd weet waar hij het schip naartoe zal varen. Onder alle gecompliceerde en vaak onhandige laagjes mens zit in het diepst van mijn wezen, mijn essentie, mijn Animal Spirit.

Dit liedje heb ik op mijn harmonium geschreven. Ik heb dat altijd het mooiste instrument gevonden. Een harmonium is zo mooi omdat het voelt alsof we samen ademen, samen een duet zingen. Het is lekker fysiek omdat je de lucht met je voeten in de blaasbalg moet pompen. Het heeft ook een speciale geur omdat ie meestal oud is en van hout, soms naar wierook ruikt omdat ie in een kerk heeft gestaan, en omdat er lucht doorheen gaat draagt het iets magisch, een stukje ziel, met zich mee.

Muziek is voor mij een synesthetische ervaring, en het werken met verschillende instrumenten is als het kiezen van de kleuren van het schilderij, en het tot leven wekken van de animatie. Metaforisch gezien is de akoestische versie van stem en harmonium de tekening en de band versie het schilderij.