‘Yalin’ is een eerbetoon aan een overleden vriendin. Ze was van Turkse afkomst en heette eigenlijk Nilay. De songtitel is haar naam, maar dan omgedraaid. Ze heeft op jonge leeftijd, begin twintig, zelfmoord gepleegd. Heel tragisch. Om het eufemistisch uit te drukken: ze was geestelijk niet helemaal in orde. Ze had last van psychoses en dat zorgde ervoor dat ze het leven soms heel zwaar vond. Ze kon enorm lief en levenslustig zijn, maar tegelijkertijd vond ze het heel moeilijk om dat te zijn. Dus ze was net zo vaak heel verdrietig. Ik had altijd het gevoel dat haar pakketje te groot was om aan te pakken. Er gebeurde gewoon héél veel in haar korte leven. Het was allemaal erg intensief. We hebben veel met elkaar opgetrokken. Totdat ze het allemaal niet meer aankon. Toen is ze er tussenuit gepiept.

Ik heb het niet zien aankomen, nee. Al had ze volgens mij al eerder pogingen ondernomen. Het probleem was dat je op den duur niet meer wist of je moest geloven wat ze je vertelde. Door haar psychoses werd het in haar hoofd een beetje een chaos. Je vroeg je steeds vaker af: waar gaat dit heen, hoe ga jij oud worden? Eigenlijk was er niemand die haar écht begreep. Maar je wist dat ze ‘t moeilijk had, dat ze je nodig had, dus deed je wat je kon: er voor haar zijn. Uiteindelijk kwam haar zelfmoord dus toch wel als een schok. Het mooie was dat veel van haar vrienden muzikanten waren en dat die nadien liedjes over haar geschreven hebben. ‘Yalin’ is bepaald niet het enige.

In ‘Yalin’ kijk ik ook een beetje naar mezelf en naar hoe ik me ontwikkel. En naar onze ouders, die op hun beurt ook steeds nieuwe fases ingaan. Dan kijk ik in de spiegel en denk ik: hoe zal ík dat later allemaal gaan doen? Want ten opzichte van je ouders denk je toch altijd dat jij het héél anders gaat aanpakken. In het liedje noem ik op het eind mijn leeftijd – ik was 34 toen ik ‘t schreef – en elke keer als ik ‘t zing, verander ik het in de leeftijd die ik dan heb. Ik pas ‘t voortdurend aan. Want ‘Yalin’ gaat dus ook over ouder worden dat maakt dat het me zo dierbaar is: het geeft me een kans om zo nu en dan mijn eigen leven weer eens onder de loep te nemen.

Ik vind het ook heel belangrijk dat dingen uiteindelijk iets positiefs in zich dragen. Niet alles is leuk en aardig in de wereld, maar ik denk dat we er wat van kunnen maken als we allemaal wat positiever ingesteld zouden zijn. Dus ik vind ‘t belangrijk om daar in ‘Yalin’ wat over te zeggen. Niet iedereen zal direct oppikken waar het nummer over gaat, maar je stuurt wel een vorm van energie naar buiten. Op die manier kan de dood van iemand iets bij iemand teweegbrengen en heeft Nilay’s leven niet alleen nut gehad toen ze er nog was, maar ook na haar dood. Zo blijft het allemaal in beweging.